Türk kılıçları, tarih boyunca yalnızca savaş silahı olarak değil, aynı zamanda kahramanlık ve cesaretin sembolü olarak da önemli bir rol oynamıştır. Hunlar, Göktürkler, Selçuklular ve Osmanlılar döneminde üretilen kılıçlar, savaş meydanlarının kaderini değiştiren efsanevi hikâyelere konu olmuştur.
Osmanlı döneminde Yatağan, Pala ve Kılıç-ı Hümayun gibi kılıçlar, askerlerin ve padişahların vazgeçilmez silahlarıydı. Yatağan kılıcı, Yeniçerilerin elinde, kıvrımlı namlusu ve güçlü kesme kabiliyetiyle düşman saflarını yararak birçok savaşta üstünlük sağlamıştır. Kılıç-ı Hümayun ise sadece bir savaş silahı değil, padişahların otori̇tesi ve manevi gücünü simgeleyen bir prestij objesiydi.
Önceki Türk devletlerinde de kılıçlar, kahramanlık hikâyelerinin merkezinde yer almıştır. Alp ve beylerin elinde kılıç, cesaret ve adaletin sembolü olarak anlatılmış, destan ve menkıbelerde ölümsüzleşmiştir. Bazı kılıçlar ise sahiplerinin adıyla anılarak tarih boyunca efsaneleşmiştir. Bugün müzelerde ve koleksiyonlarda sergilenen bu kılıçlar, yalnızca askeri başarıların değil, aynı zamanda Türk savaş kültürü ve kahramanlık anlayışının da somut izlerini taşır. Tarihin en ünlü Türk kılıçları, geçmişin kahramanlık hikâyelerini günümüze taşıyan sessiz tanıklardır.
